Cały budynek jest bardzo duży i imponujący.
Kilka minut po wejściu przyszedł do nas przewodnik i zaczęliśmy zwiedzanie. Najpierw postanowiliśmy obejrzeć makietę budynku. Była ona tak precyzyjnie wykonana, wiernie oddawała prawdziwy wygląd. Dotarliśmy na scenę, na której ćwiczą swe spektakle aktorzy. Tuż przy niej znajdowała się mała kabina, w której urzęduje inspicjent.
Potem oglądaliśmy wielkie pomieszczenia, w których trzymano papierowe i metalowe rekwizyty. Następnie udaliśmy się do dużej windy, która oprócz ludzi przewozi również dekoracje.
Po wyjściu z niej, oczom naszym ukazały się stojące przy ścianach karety, wozy i wielkie sanie. Krętymi korytarzami powędrowaliśmy do pracowni, w której tworzy się tła na scenę i pozostałe rekwizyty potrzebne do spektakli. Przewodnik zadał nam pytanie i oczekując poprawnej odpowiedzi, obiecał zabrać w tajemne miejsce osobę, która na nie odpowie oraz wybrane przez nią trzy dodatkowe osoby. Tak się złożyło, że odpowiedział mój kolega wybierając między innymi mnie. Szliśmy wąskim korytarzem i raptem zobaczyliśmy plątaninę lin a spojrzawszy w dół, scenę z góry. Kolejno zwiedzaliśmy różne pomieszczenia min. to, w którym szyje się ubrania do wystawianych sztuk. Po kwadransie przeszliśmy wraz z przewodnikiem dalej, który zaprowadził nas do można by powiedzieć „dużej szafy”, gdzie trzyma się wszystkie kostiumy. Ostatnim punktem naszej była widownia. Usiedliśmy i podziwialiśmy ogrom i piękno tego pomieszczenia. Przy scenie uwagę naszą zwróciły krzesła dla orkiestry wiszące nad naszymi głowami balkony.
Z tej wycieczki pozostaną nam miłe wspomnienia i ciekawe wiadomości związane z historią Teatru Wielkiego.
Karolina Celińska kl. 5b
